در اواخر دهه 1990، نتیجهنبرد بین دو جناح در داخل خدمات پستی باعث ایجاد مشکلات فناوری اطلاعات شد که همراه با تخلفات شرکتی به آنچه امروز است منجر شد. معروف به رسوایی افق.
به گفته مدیر سابق پست، اگر لحظه‌ای از پروژه اتوماسیون خدمات پستی را بتوان به عنوان علت شکست‌های عظیم دو دهه گذشته شناسایی کرد، این تصمیم به کنار گذاشتن مجموعه نرم‌افزار خرده‌فروشی تاسیس شده به نفع شروع از صفر بود. سرویس روپرت لوید توماس.
توماس 27 سال را در اداره پست گذراند و سال آخرش درگیر انتخاب تامین کننده ای برای ارائه سیستم نقطه فروش الکترونیکی (Epos) در پروژه Horizon بود.
قرارداد اتوماسیون هزاران شعبه قبلاً با شرکت فناوری انگلیسی ICL – که بعداً توسط فوجیتسو تصاحب شد – به عنوان تامین کننده منتخب توافق شده بود، اما هنوز باید یک تصمیم کلیدی در مورد نرم افزار Epos گرفته می شد: آیا اداره پست از یک نرم افزار استفاده می کند. بسته ای را که قبلاً در بازار وجود دارد، ایجاد کرده و آزمایش کرده است، یا اینکه از ابتدا ساخته خواهد شد؟
نبرد بخر در مقابل بساز
دو گروه مخالف در اداره پست بودند. لوید توماس، همراه با دیگران، برای اتخاذ یک سیستم خرده فروشی تجاری فشار آوردند.
سوال اصلی این بود که آیا قرار است از نرم‌افزارهای بسته‌بندی شده‌ای استفاده کنیم که در جاهای دیگر استفاده شده است یا از ابتدا یکی را بنویسیم؟ من کاملاً در اردوگاه نرم افزاری بسته بندی شده بودم،» او به هفته نامه رایانه گفت.
لوید توماس گفت که تیم پس از موفقیت آمیز بودن تصمیم خود برای انتقال به SAP Finance، سابقه موفقی در پیاده سازی نرم افزار تجاری دارد. زمانی که آنها می خواستند رجیسترها را جایگزین کنند، مبارزه خوبی انجام دادم و با اجرای SAP برنده شدم. مزایای زیادی داشت.»
لوید توماس گفت که او همین رویکرد را برای سیستم Epos می خواهد. “من بعد از جلسه در جلسه نشستم و گفتم: “بدون سفارش، بدون سفارش، فقط آن را به حال خود رها کنید، زیرا وقتی شروع به سخت کردن کردید، نمی توانید به ارتقاهای نرم افزاری که از طرف فروشنده می آید تکیه کنید.”
ICL صاحب یک سیستم خرده فروشی بود معروف به GlobalSTOREکه گزینه اصراری تیمی بود که لوید توماس در آن حضور داشت. «شما می‌خواهید به ارتقای نرم‌افزارهای فروشنده تکیه کنید و آنها را تمیز نصب کنید. اگر سیستم را مسدود کنید، نمی توانید این کار را انجام دهید.
لوید توماس گفت که بحث ساخت در مقابل خرید از مارس 1996 تا سپتامبر 1996 ادامه داشت، زمانی که تیم او در این نبرد شکست خورد و اداره پست یک سیستم سفارشی را انتخاب کرد که از میان افزار Escher به نام Riposte استفاده می کرد. وی افزود، این مدیران غیرفنی اداره پست بودند که رویکرد خرید را رد کردند.
ترس های وحشتناک
لوید توماس گفت که نگرانی های شدیدی دارد. او به Computer Weekly گفت: «این مثل یک قمار بود.
در پایان سال 2022، استعلام IT افق اداره پست من شنیدم که تیم هایی که وظیفه نوشتن نرم افزار Epos را بر عهده داشتند نیز از عهده این کار بر نمی آمدند.
او گفت: «من در پیگرد قانونی کسی نبودم، اما در آنجا کار کردم و از این بابت احساس وحشتناکی دارم. “من علاقه ای به جنگیدن در نبردهای قدیمی ندارم، فقط می خواهم به قربانیان کمک کنم”
روپرت لوید توماس، کهنه سرباز پست
آنها حتی بودند در نظر گرفته شده “شوخی ساختمان” در Fujitsu/ICL UK، به گفته توسعه دهنده نرم افزار دیوید مک دانل، که به تحقیق گفت که وقتی او وارد شد، تیم توسعه Epos “مانند غرب وحشی” با “بدون استاندارد، بدون قانون و بدون طراحی” بود.
یک گروه کاری که برای بررسی مشکلات در توسعه Epos Horizon تشکیل شده است، گزارش داد که هر کسی که این کد را نوشته است “درکی از ریاضیات ابتدایی یا ابتدایی ترین قوانین برنامه نویسی ندارد.”
لوید توماس که در سال 2001 پس از بیش از ربع قرن اداره پست را ترک کرد، در مورد دخالت خود در انتخاب تامین کننده صریح بوده است. او گفت: «من در پیگرد قانونی کسی نبودم، اما در آنجا کار کردم و از این بابت احساس وحشتناکی دارم. من علاقه ای به جنگیدن در نبردهای قدیمی ندارم، فقط می خواهم به قربانیان کمک کنم.”
تصمیم گیری ضعیف IT
تصمیم‌گیری ضعیف فناوری اطلاعات نقش مهمی در فاجعه Horizon داشت، و لوید توماس گفت که بیشتر آن به میزان «عقب‌افتاده» اداره پست از نظر فناوری اطلاعات است.
او که دارای مدرک جغرافیا، تاریخ و سیاست از دانشگاه دورهام بود، در سال 1974 بلافاصله از دانشگاه به اداره پست پیوست.
لوید توماس در بخش بازاریابی شروع به کار کرد. او در آن زمان اطلاعات کمی در مورد کامپیوتر داشت. او می‌گوید: «هنگامی که در دانشگاه بودم، تنها چیزی که از کامپیوتر می‌دانستم، چیزی بود که برخی از دوستانم تدریس می‌کردند.
در اواخر دهه 1970، لوید توماس به دفتر مدیر عامل منتقل شد، جایی که برای اولین بار با پردازش کلمه مواجه شد. “من وارد پردازش کلمه شدم و فکر کردم، واقعاً نیاز دارم که وارد این گروه شوم. از آنجا، من به سرعت متوجه شدم که هیچ کس در اداره پست اطلاعات زیادی در مورد رایانه ندارد.
لوید توماس پس از ترک دفتر مدیر عامل در حدود سال 1980، قرار شد زمانی را با ICL، تامین کننده فناوری اطلاعات اداره پست بگذراند.
یکی از دلایلی که آنها می خواستند من را به ICL بفرستند این بود که آنها کسی را نداشتند که اطلاعات زیادی در مورد رایانه داشته باشد. ایده این بود که این جوان به ICL برود و با دانش برگردد.»
کسی گوش نمی داد
اما او احساس می‌کرد که تلاش‌هایش بیهوده است و چیزی جز تمرینی برای مدیران اداره پست نبود.
من یک گزارش طولانی در مورد شش ماهه‌ام در ICL نوشتم و آنها دستی به پشتم زدند، اما به نظر فقط یک تمرین آکادمیک بدون کاربرد عملی بود. انگار در دانشگاه بودم و به ذهنشان خطور نمی کرد که شاید من چیز مفیدی می گویم.»
اداره پست قبلاً مشاورانی را استخدام می کرد – پولی که برای آنها خرج می کردند ذهن شما را متحیر می کرد. آنها هرگز به حرف متخصصان خود گوش نمی دهند. آنها همچنین عاشق آزمایش بودند و دائماً آنها را داشتند. آنها ادامه دادند و رفتند و به نتیجه جدی نرسیدند.»
روپرت لوید توماس، کهنه سرباز سابق پست
لوید توماس، که زمانی را در خارج از کشور گذراند و برای مشاور اداره پست بریتانیا، که خدماتی را به دفاتر پست در کشورهای دیگر ارائه می‌دهد، فرهنگ صرف هزینه بیش از حد برای مشاوران خارجی و اجرای «طرح‌های آزمایشی دائمی» را توصیف کرد.
اداره پست قبلاً مشاورانی را استخدام می کرد – پولی که برای آنها خرج می کردند ذهن شما را متحیر می کرد. آنها هرگز به حرف متخصصان خود گوش نمی دهند. آنها همچنین عاشق آزمایش بودند و دائماً آنها را داشتند. رفتند و رفتند و به نتیجه جدی نرسیدند.
او آزمایش یک سیستم انتقال پول الکترونیکی نقطه فروش را در شعبه های ساوتهمپتون توصیف کرد که “برای مردم جذاب” بود.
همچنین یک پروژه اتوماسیون با چهار پروژه آزمایشی مختلف وجود داشت که با چهار تامین کننده کار می کرد: ICL، Burroughs، Philips و NCR.
او گفت که برخی از اتکا به مشاوران خارجی ناشی از “سوختن انگشتان ما” در گذشته بود. برخی بلایا رخ داده است، از جمله آنچه به عنوان خلبان دره تیمز در دهه 1990 شناخته می شد.
لوید توماس گفت: «آنها در اواخر دهه 1980 مبلغ فوق‌العاده‌ای، میلیون‌ها دلار، صرف اجرای آزمایشی یک سیستم آنلاین متصل به مرکز فناوری اطلاعات فارنبرو با سخت‌افزار مقابله کردند». اما این یک بوقلمون بود. خیلی گرون بود هزینه هر تراکنش کاملاً ناپایدار بود و همه چیز لغو شد.
Ecco+ بطور مزمن غیرقابل اعتماد بود، یک سیستم ارزان و بد. من تلاش زیادی برای تعمیر این سیستم داشته ام.
او گفت که “مهم صرفه جویی” در +Ecco این است که وقتی اشتباهی وجود دارد، واضح است و کاربران متوجه خواهند شد، نه اینکه وقتی اعداد مطابقت ندارند شوکه شوند و به خاطر کاستی ها سرزنش شوند.
این را نمی توان در مورد سیستم Capture یا سیستم Horizon پس از انتشار در سال 1999 گفت.
از پخش از درام و مستند ITV درباره رسوایی Post Office Horizon، دستیاران سابق که قبل از ظهور Horizon Capture با استفاده از سیستم متحمل ضررهای غیرقابل توضیحی شدند. برخی تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند و برخی دیگر مجبور به پرداخت خسارات غیر قابل توضیح شدند.
اداره پست گفت که در حال بررسی این موارد است. در بیانیه ای آمده است: «ما به ویژه نگران ادعاهای تعقیب کیفری هستیم و این موضوع را همراه با تمام حقایق موجود در مورد Capture، از جمله اینکه آیا نقص ها می تواند ناشی از خطاهای این نرم افزار باشد و تأثیرات احتمالی آن در صورت وجود، بررسی می کنیم.
در دهه 1990، زمانی که لوید توماس مسئولیت اداره پست را بر عهده داشت، از شعبه اداره پست کرون در غرب لندن بازدید کرد و در آنجا کابینتی با صدها فلاپی دیسک را پیدا کرد. او گفت: «وقتی پرسیدم آنها برای چه هستند، به من گفتند که شکسته اند تا دیگر از آنها استفاده نکنند.
من به لندن برگشتم و نتوانستم کسی را علاقه مند کنم. آنها می گفتند: «ما در حال دریافت این سیستم جدید به نام Horizon هستیم. چرا باید برای تعمیر سیستم قدیمی خود پول خرج کنیم؟
