فقط اسپیس ایکس سالانه موشک های بیشتری را نسبت به آزمایشگاه راکت از خاک آمریکا پرتاب می کند. این شرکت که به‌عنوان یک بازیگر کلیدی در صنعت فضایی تثبیت شده است، صرفاً در حال نشستن نیست. موشک نوترون آتی آن توانایی های خود را بیش از پیش گسترش خواهد داد زیرا به دنبال گسترش هویت خود فراتر از صرفاً ارائه دهنده پرتاب است.
Rocket Lab که توسط پیتر بک نیوزلندی در سال 2006 تاسیس شد، به طور معمول از موشک سبک وزن الکترون خود برای ارسال ماهواره به مدار زمین استفاده می کند. جعل قراردادها با ناسا، نیروی فضایی ایالات متحده، سرویس اطلاعات ملی، Capella Space، Spire Global، BlackSky و Telesat و غیره. الکترون تا به امروز بیش از 160 ماهواره را به فضا پرتاب کرده است. آزمایشگاه راکت که اکنون در لانگ بیچ، کالیفرنیا مستقر است، در کاری که انجام می دهد بسیار خوب است.
این شرکت در آگوست 2021 (معامله در نزدک به عنوان RKLB) عمومی شد و به عنوان تنها شرکت تجاری که قادر به پرتاب موشک از دو قاره است، در شبه جزیره ماهیا در نیوزلند و تاسیسات هوایی والوپز در ویرجینیا فعالیت می کند. تا کنون در سال 2024، الکترون چهار ماموریت را به پایان رسانده است که 20 ماموریت برای ماه های آینده برنامه ریزی شده است.
پیشرفت Rocket Lab را می توان تا حد زیادی به نوآوری هوشمند نسبت داد. این شامل الکترون، اولین موشک کامپوزیت تمام کربنی، و موتور رادرفورد، اولین موتور موشک پرینت سه بعدی و پمپاژ الکتریکی است. رادرفورد هم همینطور اولین موتورهای پرینت سه بعدی برای پرواز در چندین ماموریت فضایی. آزمایشگاه راکت در ابتدا می‌خواست از هلیکوپتر برای گرفتن تقویت‌کننده‌های الکترونی در حال سقوط استفاده کند، اما پس از کشف اینکه تقویت‌کننده‌ها پس از پاشیدن در آب نمک خوب هستند، به بازیابی اقیانوس روی آورد. این شرکت به طور پیوسته به استفاده مجدد از موشک ها نزدیک تر می شود. در مورد فوتون، ثابت شده است که یک اتوبوس ماهواره ای همه کاره و قابل اعتماد است که قادر به استقرار طیف وسیعی از ماموریت ها از جمله Cubesat CAPSTONE ناساکه در حال حاضر در مداری به دور ماه است.
این شرکت در حال ساخت یک وسیله نقلیه پرتاب بار متوسط قابل استفاده مجدد است. کپی شده نوترونموشک شامل خواهد شد طراحی منحصر به فرد فیرینگ کرگدن گرسنه. و ماشین ارشمیدس قابل استفاده مجدد. بک، مدیر عامل و مدیر ارشد فناوری Rocket Lab، نوترون را به عنوان یک “وسایل نقلیه پرتاب ابر صورت فلکی” در نظر می گیرد و قرار است در اواخر سال 2024 پرواز کند، اگرچه به نظر می رسد نزدیک تر باشد.
بک لابراتوار راکت را چیزی فراتر از ارائه‌دهنده پرتاب می‌داند. او آن را به عنوان یک شرکت فضایی سرتاسر می بیند. این چشم انداز شامل ایجاد ماهواره ها و اجزای فضاپیما و همچنین مدیریت دارایی های فضایی است. من اخیراً با بک در مورد آنچه در Rocket Lab می گذرد و آینده شرکت صحبت کردم.
جورج دوورسکی، گیزمودو: سوابق شما چیست؟
پیتر بک: سابقه من دست کم غیر معمول است. همانطور که احتمالاً از لهجه من می توان فهمید، من اهل آمریکا نیستم. من در شهر کوچکی در پایین نیوزیلند به دنیا آمدم که به دلیل صنعت هوافضا شناخته شده نیست. در واقع، قبل از اینکه من آزمایشگاه راکت را راه اندازی کنم، صفر وجود داشت. بنابراین یک شروع بسیار غیر متعارف. من در میان همسالانم به شوخی می گویم که من تنها مدیر عامل یک موشک هستم که میلیاردر نیست. اکثر رقبای من در این دسته قرار می گیرند. برای ما، همیشه ایجاد آن قابلیت و انجام آن در ابتدا در کشوری و در منطقه‌ای بود که احساس می‌کردیم بسیار کم‌کار است. بنابراین بله، یک پیشینه بسیار غیر متعارف، حتی اگر من یک مهندس مکانیک هستم.
Gizmodo: چگونه فرهنگ نوآوری را در Rocket Lab پرورش می دهید و چگونه تیم خود را تشویق می کنید تا خلاقانه در مورد برخی از چالش های پیچیده تر که اغلب برای آنها مطرح می شود فکر کنند؟
بک: ما متدولوژی های داخلی خود را برای توسعه فناوری داریم و بخشی از آن این است که مطمئن شویم در موارد کوچک به سرعت شکست می خوریم. ما دوست نداریم در کارهای بزرگ سریع شکست بخوریم، اما در کارهای کوچک به سرعت شکست می خوریم. این بدان معناست که ما یک سری آزمایشات کوچک را برای مثال در سطح کامپوننت انجام خواهیم داد، و سپس تا زمانی که به کل سطح سیستم برسد، انتظار هیچ اشکالی نداریم.
ما از تغییرات بزرگ در نوآوری نمی ترسیم. ما اولین نفری بودیم که موتور موشک پرینت سه بعدی را به مدار فرستادیم. و البته، همه موتورهای موشک خود را چاپ سه بعدی نمی کنند. وقتی موتور رادرفورد را در سال 2015 معرفی کردیم، وضعیت فعلی هنر پرینت سه بعدی گربه ها بود. پروتزها و بطری بازکن ها، بنابراین هیچ کس واقعاً این موضوع را جدی نگرفت که ما قصد چاپ یک موتور موشک را داریم.
ما نمی ترسیم آنچه را که فکر می کنیم نوآوری ها یا فناوری های متحول کننده باشد و به آنها کمک کنیم، مشروط بر اینکه نتایج بزرگی ارائه کنند. ما برای به دست آوردن صفحات ویکی‌پدیا کارهایی انجام نمی‌دهیم، اما کارهایی را انجام می‌دهیم زیرا فکر می‌کنیم نتایج بزرگی خواهند داشت. در مورد موشک کامپوزیت کربن ما هم همینطور – ما اولین کسی بودیم که موشک کامپوزیت کربنی را بدون هیچ دلیل دیگری در مدار قرار دادیم، اما می‌توانستیم ببینیم که این یک مزیت عملکردی بزرگ برای ما هم اکنون و هم در آینده خواهد بود. و این حقیقت ثابت شده است.
یکی دیگر از چیزهایی که برای همه به خانه می‌روم – احتمالاً سخت‌ترین – ساختن چیزهای زیبا است. و این از اعتقاد من ناشی می‌شود که اگر چیزی بسازید که حداقل از نظر زیبایی‌شناختی زیبا باشد، احتمال کارکرد آن به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از عدم وجود آن است. اگر آن را زیبا کنید، حداقل ظاهر خوبی دارد. اگر این کار را انجام داده اید و زشت است و کار نمی کند، پس مطلقاً هیچ کاری انجام نداده اید – چیزی دارید که کار نمی کند و خوب به نظر نمی رسد. ما واقعاً به مهندسی با کیفیت و ساختن چیزهای زیبا اهمیت می دهیم و نوآوری عمیقاً در تجارت جریان دارد. ما حاضریم در چیزهایی که فکر می کنیم سود زیادی به همراه خواهد داشت، نوسانات بزرگی انجام دهیم.
Gizmodo: با نگاهی به دهه آینده از نظر نوآوری در فناوری فضایی، به نظر شما آزمایشگاه راکت چه نقشی در آن چشم انداز بازی می کند؟
بک: اگر کارت هایمان را درست بازی کنیم، بزرگ بازی می کنیم. چشم انداز ما برای صنعت فضایی چند سال پیش منحصر به فرد بود و ما شروع به دیدن برخی از پیروان کرده ایم. اما دیدگاه ما همیشه این بوده است که شرکت های فضایی بزرگ آینده فقط یک شرکت پرتاب یا فقط یک شرکت ماهواره ای نخواهند بود. آنها ادغام این دو خواهند بود که در آن همه چیز مبهم می شود.
از این گذشته، هیچ‌کس در صنعت فضایی به خانه نمی‌رود و از زیبایی موشکی که خریده یا ماهواره‌اش خوب به نظر می‌رسد، غمگین می‌شود – آنها از این واقعیت که چیزی در مدار دارند که درآمدزایی دارد، غر می‌زنند، و حقیقت، همه چیز قبل از آن. فقط یک شر ضروری است بنابراین اگر بتوانید تمام موارد ناخواسته بین یک ایده و کسب درآمد از مدار را حذف کنید، ارزش فوق العاده ای برای مشتری به ارمغان می آورید. دیدگاه ما این است که شرکت‌های فضایی بزرگ آینده، شرکت‌های پرتاب و زیرساخت ترکیبی خواهند بود. و وقتی می‌گویم زیرساخت‌ها، منظور شرکت‌هایی است که می‌توانند ماهواره‌ها را بسازند و آنها را راه‌اندازی کنند و همچنین آنها را پرتاب کنند.
ما شروع به دیدن طیف وسیع تری از بازیکنانی هستیم که وارد میدان فضایی می شوند – آنهایی که، می توانم بگویم، در زمینه فضا کمتر سنتی هستند. آنها نمی خواهند در مورد رانش حرارتی هیت سینک در ماهواره بدانند. آنها نیازی به یادگیری در مورد این چیزها ندارند – آنها فقط یک سیگنال از فضا می خواهند، و هر چه راحت تر بتوانید این کار را انجام دهید، موفق تر خواهید بود.
Gizmodo: برخی از حیاتی ترین فناوری های نوظهور در صنعت فضایی کدامند و آزمایشگاه راکت چگونه با این روندهای خاص سازگاری یا مدیریت می کند؟
بک: من فکر می کنم شما شروع به دیدن برخی از روندهای واقعا جالب کرده اید. یکی اینترنت از فضا است، اما من فکر می کنم باید دید که آیا این کار قابل اجرا خواهد بود یا خیر، اما مطمئناً سرمایه زیادی به آن سرازیر می شود. فکر می کنم یکی دیگر از موارد جالب مستقیم به موبایل است. اتصال مداوم از طریق زیرساخت فضایی با تلفن همراه مستقیم بسیار جالب است. دیگری تولید دارو از فضا است.
در مورد نحوه بازی ما در این چیزها، ما در هر پایی دست داریم. در حال حاضر به شما می گویم که واضح است که ما موشک می سازیم و پرتاب می کنیم، ما ماهواره می سازیم و پرتاب می کنیم. دو سوم درآمد ما از بازوهای ساخت ماهواره یا بازوهای قطعات ماهواره ای ما حاصل می شود. از طریق آنها، ما عمیقاً در همه این نوع عناصر درگیر بازی هستیم.
Gizmodo: آیا فناوری های خاصی وجود دارد که امیدوارید در دهه آینده توسعه دهید؟
بک: مهمترین چیزی که در مورد صنعت هوافضا باید تشخیص داد این است که یک صنعت کلبه پر از مغازه های کوچک است. بنابراین به هر کجای صنعت فضایی نگاه کنید، کیفیت بالایی دارد. توسعه فناوری یک عنصر است، دیگری مقیاس پذیری آن فناوری ها در صنعتی است که در آن بسیار سفارشی و منحصر به فرد هستند. این در واقع بیشتر چالش است.
فکر نمی‌کنم شکاف‌های بزرگی در توسعه فناوری وجود داشته باشد، به جز شاید در زمینه نیروی محرکه. و حدس می‌زنم دلیل انتخاب درایو این است که ما از آغاز عصر فضا در حال سوزاندن دایناسورها بوده‌ایم. در پایان دهه 1950، ما به حداکثر عملکردی که می‌توانستید به سوخت‌های سوزاننده دست پیدا کنید، رسیده بودیم. تنها کاری که ما انجام داده ایم افزایش فشار در محفظه ها و افزایش سایز موتورها بوده است و این به این دلیل است که به تعادل شیمیایی در احتراق رسیده ایم. من دیگر چیزی برای دادن ندارم. برای من شخصاً، بزرگترین نوآوری که بنیادی ترین تغییر را در صنعت فضایی ایجاد می کند، انقلابی در نیروی محرکه خواهد بود. حالا نمی دانم آن انقلاب چه خواهد شد، اما ما تا جایی که می توانیم به آن فکر می کنیم. تا زمانی که از شر سوخت‌های سوزان خلاص شویم، در ساخت موشک‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تر محبوس شده‌ایم.
Gizmodo: چرا پرینت سه بعدی برای Rocket Lab بسیار مهم است؟
بک: همه چیز در مورد ساخت است – برخی از هندسه‌هایی را که با سایر تکنیک‌های ساخت امکان‌پذیر نبودند، اجازه می‌دهد. برای ما، همچنین باعث شد چرخه نوآوری بسیار بسیار سریع‌تر باشد، جایی که می‌توانیم به سرعت طرح‌های جدید را امتحان کنیم و بسیار سریع‌تر تکرار کنیم. پرینت سه بعدی واقعا ایده آل است زیرا حجم زیاد در صنعت هوافضا مانند هزار مورد است که حتی در اکثر بخش های دیگر تولید نمونه ای نیست.
Gizmodo: چه توصیه ای برای کارآفرینان و مبتکران جوانی دارید که به دنبال ثبت نام خود در صنعت فضایی هستند؟
بک: خوب، این تقریباً شبیه یک مدیر عامل به نظر می رسد، اما باید گفت: چیزی را بسازید که مردم می خواهند و به آن نیاز دارند. صنعت فضایی مملو از شرکت‌هایی است که شکست خورده‌اند، جایی که یک فن‌شناس فناوری فوق‌العاده‌ای را اختراع کرد، کسب‌وکاری پیرامون آن ایجاد کرد، و سپس تلاش کرد تا دریابد که چگونه می‌توان یک کسب‌وکار بادوام پیرامون آن فناوری بزرگ ایجاد کرد.
این در هیچ کجا به اندازه صنعت فضایی صادق نیست، جایی که کسی نوع جدیدی از پنل خورشیدی ایجاد می کند، عمر خود را صرف آن می کند و پول زیادی جمع می کند. و پس از آن در پایان روز بازار کوچک است و هیچ کس اهمیتی نمی دهد.
بنابراین توصیه من این است که اگر وارد صنعت فضایی می‌شوید، به فناوری‌هایی فکر کنید که مردم واقعاً به آن نیاز دارند، نه فناوری‌هایی که واقعاً جالب هستند. در عوض، به فناوری‌هایی فکر کنید که مقیاس دارند و آنها را هدف قرار دهید، زیرا هیچ چیز بدتر از ساختن چیزی برای صنعتی نیست که ذاتاً فوق‌العاده خاص و کوچک است.
برای پروازهای فضایی بیشتر در زندگی خود، ما را دنبال کنید ایکس و یک نشانک اختصاص داده شده به Gizmodo صفحه پرواز فضایی.
